مرز
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /مَرز/
اسم[ویرایش]
مرز
- قسمتی از زمین یا خطی در زمین یا عوارض طبیعی (کوه، رودخانه، و مانند آنها) که قلمرو دو کشور همسایه را از هم جدا میکند، سرحد، کناره، کران، حد.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
اسم[ویرایش]
مُرز
- مقابل سوراخ.
- شرابی که از گندم و گاورس و جو سازند، بوزه.
ریشه شناسی۳[ویرایش]
مَرِزْ
- در گویش گنابادی یعنی به هم نریز، ریخت و پاش نکن ، خراب نکن.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن