مضارع‌التزامی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مُضارعِ/اِلتزامی/

اسم مرکب

مضارع‌التزامی

1. (ادبی): در دستور زبان، فعلی که از افزودن «بـ» به اول مضارع ساده ساخته می‌شود و صورت گرفتن آن را در زمان حال یا آینده با تردید یا احتمال بیان میکند، مانند: بخوانَد، بروم، بگویی.

مترادف‌ها

• مضارع، مضارع اخباری، مضارع ساده، مضارع مستمر، مضارع ملموس

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن