معجزه

فارسی

مُ جِ زِ

ریشه‌شناسی

• عربی: معجزة

نام

1. ورز. امر شگفت و خارق‌العاده از سوی پیامبران که دیگران از انجام مانند آن عاجز باشند.

جمع

1. معجزات.

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: token، miracle

واژه‌های وابسته

• معجزه‌آسا
• اعجاز