منجوق

از ویکی‌واژه
زینت منجوقی از تپه مارلیک ۱۲۰۰ تا ۸۰۰ پ. م.

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • ایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /مُنجوق/

اسم[ویرایش]

منجوق

  1. گوی‌های ریز شیشه‌ای که به لباس‌های زنانه می‌دوزند. دانه‌های تسبیح.
    منجوق ممکن است به دو بخش من - جوق قابل تجزیه باشد، و در زبان معیار باستان کنایه از «من زیاد دارم» یا آنچه که من جمع آورده‌ام، است.
  2. ماهچه عَلَم، آنچه که بر سر علم و رایت نصب کنند.
  3. چتر، سایبان.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین