مُر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /مُر/

صفت نسبی[ویرایش]

مُر

  1. پهلوان، جنگجو، مبارز طلبی که وقتی شکمش سیر باشد همه موانع را از میان برمی‌دارد. ایرانیان دوران فریدون اینچنین پهلوانان را مُر می‌نامیدند.
    پرستیدن مهرگان دین اوست.....تن‌آسانی و خوردن آیین اوست (شاهنامه)