همیشه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /هَمیشِه/
قید[ویرایش]
همیشه
- در هر زمان، همواره، دائماً پیوسته.
- همیشه در گویش بهاری به دو جزء هم - ایشه قابل تجزیه است، که به معنی همیشه در حال خوردن یا نشخوار کردن است. ظاهراً در زبان معیار باستان هم به همین معنا بوده و با هئومه قرابت دارد.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین