هم
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /هَم/
ضمیر[ویرایش]
هم
- همدیگر، نیز، همچنین.
پیشوند[ویرایش]
- بر سر اسم آید و به معنی مشارکت و همراهی دو یا چند شخص یا دو یا چند چیز در امری به کار می‌رود.
- در ترکیبات پیشوند اشتراک است: هم اتاق، همراه، همدل.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
اسم مصدر[ویرایش]
هَمّ
- اندوه، حزن؛ جمع هموم.
- قصد، اراده. آن چه بدان قصد کنند.
استعاره[ویرایش]
- هم و غم فرق بین هم و غم اصلاً در آن است که هم اندوه آینده‌است و غم اندوه گذشته و موجود.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن