پادشاه

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /پاد/شاه/

اسم مرکب

پادشاه

1. فرمانروایی که تاج و تخت داشته باشد، ملک، سلطان؛ هر سلطانی که دارای تاج و تخت باشد.

   پادشاه ممکن است تحصیف شده یا تغییر یافته فاتح شاه باشد، یعنی شاه شکست‌ناپذیر. این عنوان لقب کورش‌کبیر بود که هرگز شکستی را تجربه نکرده.

2. حاکم، مسلط، صاحب اختیار.
3. محیط، تاونده.

مترادف‌ها

• شاه، شاهنشاه

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: king
• ایتالیایی: re
• ایتالیایی: regnante
• انگلیسی: sovereign
• shah
• rial
• rex
• potentate
• monarch
• king
• regent
• queen
• raja
• aeolus
• پهلوی: pātasxha

• فارسی: shah
• kinglet
• king's counsel
• dauphin
• yeoman of the guard
• theonomy
• regius professor
• privy purse
• oberon
• infante
• infanta
• household troops
• excalibur
• dais
• priam

• jacobite
• guinevere
• kingmaker
• grand duke
• empire
• romulus
• homage
• magna charta
• magna carta
• agamemnon
• escheat
• lord chancellor

منابع

• فرهنگ لغت معین