پدر

(پَ یا پِ دَ)

محتویات

۱ اسم
۲ ریشه
۳ استعاره
۴ فارسی

ریشه[ویرایش]

از فارسی میانه pidar از فارسی کهن pitā از زبان نیا هند و ایرانی pHtar از زبان نیا هند و اروپایی ph₂tḗr ریشه گرفته است.

حرف « پـِ » در « پدر » از پاییدن است . پدر یعنی پاینده کسی که می پاید . کسی که مراقب خانواده اش است و آنان را می پاید .پدر در اصل پایدر یا پادر بوده است . جالب است که تلفظ « فاذر » در انگلیسی بیشتر به « پادَر » شبیه است تا تلفظ «پدر» !

استعاره[ویرایش]

مجازاً بنیانگذار، پدید آورندة چیزی تازه، مثل پدر شعر نو.
عنوان احترام آمیز و مهرآمیز برای مردان سالخورده.
بابا، باب، واله. ؛ ~صلواتی نوعی تحسین و تمجید که غالباً برای طعنه زدن به کار برند. ؛ ~ سوختگی موذی گری، زیرکی و پنهان کاری توأم با بدجنسی. ؛ ~کشتگی داشتن: کنایه از: دشمنی دیرینه و سخت داشتن. ؛ ~ سگ الف - دشنامی است برای کسان که پدرش را تا حد سگ پایین می‌آورند و حقیر نشان می‌د