پر

از ویکی‌واژه
پر زاغی

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /پَر/

اسم[ویرایش]

پَر

  1. آنچه بر تن پرندگان روید و از بدن آنها در سرما و گرما محافظت نماید و همچنین تشکیل دهنده بال آنها جهت پرواز.

صفت[ویرایش]

پُر

  1. سرشار، انباشته، کامل، تمام.
  2. پیشوندی است که بر سر اسم یافعل می‌آید و صفت می‌سازد. مانند پُرآب، پُرکار.

استعاره[ویرایش]

  1. پر و بال گرفتن: شاد شدن، به شوق آمدن.
  2. پر و بال کسی را گرفتن: از او حمایت کردن.
  3. پر و پا: بخش پایین دامنه لباس.
  4. به پر و پای کسی پیچیدن: با ایرادها یا آزارهای پیاپی کسی را به ستوه آوردن.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین