پرک

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• پرگ

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /پِرک/

اسم

پِرگ

1. بوی پیه گندیده.
2. بوی ظرف چرب ناپاک شسته و مانند آن.

اسم

پَرَک

1. برگ‌های خرد شده کاهو و نظایر آن، ماده غذایی خشک شده یا خمیر ماده غذایی که با خشک‌کن غلتکی خشک شده باشد؛ جو یا گندم پرک شده.

اسم مصغر

1. پر کوچک.
2. جمع پلک.
3. چیزی مانند تا
4. ستاره سهیل.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: fin
• cassia

منابع

• فرهنگ لغت معین