پنج

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /پَنج/

اسم[ویرایش]

پنج

  1. (ریاضی): عدد اصلی مساوی چهار باضافه یک، یا پنج و شش.
  2. پِنْجَ: در گویش گنابادی یعنی نوک انگشتان دست، پنجه دست.
  3. حواس پنجگانه یا حواس خمسه و جهات شش گانه.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین