چنگول

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /چَن/گول/

اسم[ویرایش]

چنگول

  1. (گفتگو): چنگ، پنجه، دست.
    امروز بجای چنگول، با چنگال غذا میخوریم. جمالزاده

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن