پرش به محتوا

چک

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فرانسوی

آوایش

[ویرایش]
  • /چِک/

اسم

[ویرایش]

چک

  1. (بانکداری): نوشته‌ای که دارنده حساب‌جاری در بانک به موجب آن، تمام یا قسمتی از وجوهی را که نزد بانک دارد، مسترد یا به دیگری واگذار می‌کند.
  2. (مأخوذ از فارسی): برگه‌ای که به موجب آن شخص می‌تواند از حساب خویش در بانک پول بردارد یا به دیگری بدهد.

ریشه شناسی۲

[ویرایش]
  1. چکاچاک. چکاچک. چقاچاق: آواز ضربت تیغ، صدایی که از چیزی برآید مانند شکستن چوب و نی و خوردن چیزی بر چیزی.

استعاره

[ویرایش]
  1. چک بی محل چکی که به علتی برگشت داده شود خواه صاحب چک در بانک موجودی داشته باشد یا نه.
  2. چک مسافرتی چک تضمین شده‌ای با رقم مشخص که بیشتر در مسافرت‌ها از آن استفاده می‌شود، تراولر چک.

واژه‌های وابسته

[ویرایش]

–––-

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه‌ها
  • انگلیسی: drop

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین