چوک

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• چِک، چَک، چُک، چؤک

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /چوک/

اسم

چوک

1. شب آویز، مرغ حق.
2. آلت تناسل کودک، لولو، نره.
3. چُکْ: در گویش گنابادی یعنی کیر ، آلت تناسلی مردانه.

منابع

• فرهنگ لغت معین