چکچک
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /چَک/چَک/
اسم مرکب[ویرایش]
چکچک
- متشکل از چک مضاعف، سخن و خبری که در افواه افتد.
- چکچک علاوه بر یک ناحیه کوهستانی در استان یزد، در زبان معیار باستان به معنی بکٍش‌بکِش بوده، ظاهراً باید توسط کسی ادا می‌شده که زیر بار بوده و تحمل آنرا نداشته است.
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین