کال
فارسی
[ویرایش]کال :(kal) در گویش گنابادی یعنی رودخانه ، آبراه ، دَرّه کال : (kal) در زبان های آریایی به چم (معنی) خشک و بدون آب است و در میانکاله ( میان خشکی = جزیره) / کیله ( در زبان مازندرانی به چم ابراهه ایی که برای آب می سازند ) / کِرک کِلی ( خانه مرغ که اشاره به جای خشک برای مرغ دارد) دیده می شود. و با گال به چم حفره و سوراخ که بعدها به چال دگریخته شد همریشه میباشد.
ریشه‌شناسی
[ویرایش]از ایرانی باستان kadru* (رنگ قهوه‌ای، بور)
صفت
[ویرایش]- میوة نارسیده، خام.
اسم
[ویرایش]- گودال بزرگ، زمین شکافته.
صفت
[ویرایش]- کج، خمیده.
اسم
[ویرایش]- جا، مقام، جایگاه.
صفت
[ویرایش]- ژولیده، درهم.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها
[ویرایش]- ایتالیایی
صفت
[ویرایش]- انگلیسی
- unripe
پشتو
[ویرایش]اسم
[ویرایش]کال