کشاجم

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /کَشا/جَم/

اسم خاص[ویرایش]

کشاجم

  1. محمودبن‌حسین‌بن سندی‌بن‌شاهک، از شعرای قرن چهارم، کشاجم لقب او است که مخففی از صفات او، کاتب، شاعر، ادیب، اهل جدل و منطق است.

صفت نسبی[ویرایش]

  1. کسی که هم کاتب (نویسنده). و هم شاعر (چکامه سرا) و هم منجم (اخترشناس) باشد. (علامت اختصاری)

منابع[ویرایش]