کفش
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /کَفش/
اسم
[ویرایش]
کفش
- پوششی برای محافظت پا که از دو بخش رویه چرمی، پلاستیکی، یا پارچه‌ای و کف یا زیره محکم ساخته می شود.
- نوعی پوشش که پا را محافظت می‌کند و معمولاً از جنس چرم است، پاپوش.
استعاره
[ویرایش]
- پا در کفش کسی کردن کنایه از: موجب اذیت و آزار کسی شدن.
- پا در یک کفش کردن کنایه از: در عقیده خود پافشاری کردن.
- کفش پیش پای کسی جفت کردن کنایه از: عذر کسی را خواستن، رفع مزاحمت کسی را از خود کردن.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین