کلید
(کِ یا کَ)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- ابزاری که با آن قفل را باز و بسته کنند.
- وسیله‌ای برای قطع و وصل جریان الکتریسیته، وسایل برقی.
- علامتی که در سمت چپ خط‌های حاصل می‌گذارند تا نام نت‌ها از روی آن خوانده شود.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
اسم[ویرایش]
- کلید
برگردان‌ها[ویرایش]
برگردان‌ها
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- passport
- key
- winder
- start key
- skeleton key
- search key
- protection key
- passkey
- master key
- load key
- latchkey
- keyway
- keyhole
- keyboard
- flue stop
- control key
- clue
- clef
- actual key
- turnkey
- sort key
- slot
- plug
- numeric keyboard
- note
- initiate key
- function key
- entry keydoard
- attention key
- alphanumeric keyboard
- turn out
- switch board
- ligature
- la
- key stroke
- key in
- treble staff
- treble clef
- supertonic
- keyword macro
- reed stop
- diatonic
- lockjaw
- polytonal
- key signature
