کندرو

فارسی

ریشه‌شناسی

• شاهنامه

آوایش

• /کُند/رِو/

اسم مرکب

کندرو

1. آنکه یا آنچه به آهستگی حرکت نماید، مقابل تندرو.
2. نام وزیر ضحاک در شاهنامه.

   به کاخ اندرون آمد دوان کندرو/ در ایوان یکی تاجور دید نو «فردوسی»

3. (گیاهی):کندر.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه