کوچ‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /کوچ/کردَن/

اسم مرکب

کوچ‌کردن

1. رفتن از جایی به جای دیگر با خانواده و وسایل و لوازم زندگی به قصد اقامت؛ مهاجرت کردن.

   پدرش ... به دهِ مجاور یعنی سگزآباد کوچ کرده بود. «آل‌احمد»

مترادف‌ها

• کوچ، کوچان، کوچ‌و‌بنه، کوچ‌عشایر، کوچ‌نشین، کوچ‌بر‌کوچ، کوچ‌دادن

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن