پرش به محتوا

گین

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه شناسی

[ویرایش]
  • لولویی

آوایش

[ویرایش]
  • [گِین]

پسوند

[ویرایش]

گین

  1. جزء پسین بعضی از کلمه‌های مرکب مثل خشمگین، شرمگین و به معنی آلوده، دارنده، همراه.
    به عقیده زبان‌شناسان، اصطلاحات گین، کین، کینگی به معنی دژ بوده و احتمالا ریشه لولویی یا کوتی یا مهرانی داشته ولی از زبان عیلامی اخذ شده است.

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه
  • انگلیسی: gin

منابع

[ویرایش]