یار

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /یار/

اسم

یار

1. آنکه به او عشق می‌ورزد، معشوق. دوست، رفیق.دوست، همدم، معشوق. ناصر، معین.
2. (ورزش): یار گرفتن در بازی یک یا چند تن از بازیکنان را برای کمک به خود. برگزیدن.

کهن‌واژه

1. یار در زبان معیار باستان یک کلمه خالص است، و به معنی شکافتن، و به دو قسمت کردن مانند نصف کردن خیار با کارد.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس