یوم
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /یَوم/
اسم[ویرایش]
یَوم
[ویرایش]
یُوم
- مترادف بستن، جمع کردن در زبان فارسی؛ زمانی صرف میشود که از کسی بخواهند مثلا پنجره را ببندد.
- پنجرهَ نِه یوم.
- پنجره را ببند.
- پنجرهَ نِه یوم.
واژههای مشتق شده[ویرایش]
- یومافیوما، یوم الله، یوم الترویه، یوم التلاق، یوم التناد، یوم الحساب، یوم الحشر، یوم الدین، یوم الشک، یوم الطف، یوم الظفر، یوم العمل، یوم الفرقان، یوم القرار، یوم النشور
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس