آرامش

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرامٓش/

اسم مصدر

آرامش

1. سکون، بی‌حرکت. بی‌جنبش. آرامیدن. وقار، سنگینی.
2. نبود سر و صدا در جایی، بی‌صدایی، سکوت، امنیت.
3. خواب کوتاه و سبک. فراغت، آسایش. صلح وآشتی.

---

برگردان‌ها

انگلیسی: rest serenity tranquillity repose peace ایتالیایی: pace quiete calma انگلیسی: tranquillity tranquility taciturnity solace

silence serenity quietude quietness quiet placidity peace pacification lull equilibrium composure calmness

calm soothing quietism pacifist pacifism pacificist pacificism hush affray slack water police

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه‌ لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /آرا/مش/

اسم مرکب

آرامش

1. اصطلاحی قومی جغرافیایی در ایران باستان که به زبان معیار باستان به دو بخش آرا - مش قابل تجزیه و به معنی مرز یا سرزمین قبایلی بنام مَش بوده است.
2. مَش را ممکن است بصورت امروزی مشهد، مشدی تعبیر نمود که گاهی با اصطلاح ماد، و ماش یعنی بوسه دهنده مترادف است. الولومش.