از

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• عز

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /اَز/

اسم

از

1. نشان‌دهنده ابتدای مکان یا زمان یا امری.

   از بصورت اسم در زبان معیار باستان به معنی له کردن بوده مانند چیزی را زیر پا له کنی یا ماده‌ای مانند قند را در چای حل نمایی.

2. به‌وجود آمده به وسیلهٔ.
3. گریه‌زا.

   معمولا با ترکیب اِز و جِز می‌آید.

حرف اضافه

1. علامت مفعول غیر - صریح یا باواسطه.
2. علامت ابتدا و آغاز.

قید

1. با کمال میل و رغبت.

مصدر متعدی

1. شکست دادن، از بین بردن.
2. بی نهایت خسته کردن.

کُردی

ضمیر

1. من، اول شخص مفرد.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8