بود
مهدی یعنی چی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /بود/
اسم مصدر[ویرایش]
بود
- بن مضارع بودن؛ وجود، هستی، سرمایه.
- بود: در گویش تونی و گویش گنابادی یعنی کامل شده ، بود شده.
مصدر لازم[ویرایش]
- تفت دادن چیزی روی آتش، مانند تخمه و فندق و پسته و بادام و ذرت.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
فعل[ویرایش]
بوَد
- مضارع التزامی سوم شخص مفرد از بودن، ممکن است.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
اسم[ویرایش]
بود
- ران، ران انسان یا هر جانور دیگر.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن