جاودان
فارسی
[ویرایش](وِ)
صفت مرکب
[ویرایش]- جاویدان.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
جاودان
[ویرایش]
در اساس بمعنای (شهر نشینی) و در مقابل (کوچ نشینی)
مبالغه بر (جاوید) است و (جاوید) از ریشه‌ی (جاو بید) بمعنای (سکونت در جایی که آب باشد)
+ (بید ← بود=استمرار]] یافتن) =ساکن]] شدن در جوار آب)
نخستین وجه نام (آب)
|
برگردان‌ها
[ویرایش]- انگلیسی
- self perpetuation