دیوانه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• [دِیوانِه]

اسم

دیوانه

1. همچون دیو، مانند دیوان. مبتلا به دیوانگی.

   دیوانه کسی بودن کنایه از: عاشق و بی قرار بودن کسی.

صفت

1. بی‌عقل، بی‌خرد، مجنون.
2. روانی، خل. خل و چل. مجنون.

واژه‌های مشتق‌شده

• دیوانگی

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین