خل

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [خُل]

اسم

خُل

1. آن‌که رفتار و حرکاتش عاقلانه نیست؛ ابله، احمق، نادان، چل.

ریشه شناسی۲

خَل

1. (قدیم): خلیدن‌.
2. (عربی): سرکه.

ریشه شناسی۳

خِل

1. آب بینی.

1. خِلْ: در گویش گنابادی یعنی آب دماغ ، آب بینی
2. خَلَ: در گویش گنابادی یعنی خاله ، خواهر مادر

آذری

• ترکی

1. خله. خیل. خلم: خلطی که از بینی انسان یا جانوران برآید.

واژه‌های مشتق شده

• خل‌و‌چل

---

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن