زمین

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /زَمین/

اسم

زمین

1. سومین سیاره از سیارات منظومه شمسی به نسبت دوری از خورشید.
2. مساحتی از خاک که در آن کشت و زرع می‌کنند.
3. خاک، کره زمین

استعاره

1. زمین و زمان کنایه از: همه جا و همه چیز.
2. زمین را به آسمان دوختن کنایه از: دست به کار محال زدن و به قصد پیروز شدن از هیچ تلاشی فرو گذار نکردن.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین