شهرام

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  1. پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /شَهْرام/

اسم[ویرایش]

شهرام

  1. شه یا شاه، لقب فرمانروایان ایرانی به معنی بزرگ و رام در آئین زردشت یکی از ایزدان یا باشندگان در خور نیایش است.

مترادف‌ها[ویرایش]