لوت
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /لِوت/
اسم[ویرایش]
لوت
- لُخت، برهنه، عریان.
- ظاهرا در دنیای باستان قومی ویژه به این اسم یا صفت شهره بودند. قوم لوت.
زبان دیگر[ویرایش]
- فرانسوی
اسم[ویرایش]
- سازی است که در ایران به نام عود معروف میباشد. پیانونوازان فرانسوی در قرون ۱۷ و ۱۸ م. برای این ساز قطعات سبکی میساختند که بعدها تحت عنوان پرلود، کورانت، ساراباند، کاوت، ژیگ و غیره ظاهر شد.
- خوراک، غذا، خوردنی.
- پسر ساده، امرد، تاز.
زبان دیگر[ویرایش]
- کردی