معبد

وبرانه یک معبد یونان باستان

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَعبَد/

اسم

معبد

1. (قدیم): محل عبادت، پرستشگاه. به‌صورت جمع معابد.

   معبد ممکن است با موبد اشتقاق مشترک داشته باشد که ظاهرا مشابه آتشکده پیش از اسلام، و مسجد دوران اسلامی تطابق دارد.

   اماکن اینچنینی فقط برای عبادت نبوده بلکه محل تجمع لشکر جهت استماع سخنرانی قیصر و تدارک برای حمله یا دفاع آتی نیز بشمار می‌رفته‌است.

ربشه شناسی۲

• /مُعَبَّد/

1. گرامی داشته‌شده، مکرم.
2. /راه کوفته و هموار.

زبان دیگر

• نیاهندوایرانی

1. معبد ممکن است به دو بخش مع - بَد قابل تجزیه باشد و به زبان معیار باستان، مفهومی نظیر سخن بد یا عمل بد داشته‌است؛ بدین منوال از نظر عوام جایگاه دیوان هم محسوب می‌شد.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
ایتالیایی: tempio انگلیسی: temple shrine fane torii delphic delphian pantheon parthenon flamen

منابع

• فرهنگ لغت معین