ملنگ

فارسی

آوایش

• /مَلَنگ/

اسم

ملنگ

1. دهی از بخش میان کنگی است که در شهرستان زابل واقع است.
2. شهری است واقع در جزیره جاوه از کشور اندونزی.

صفت

ملنگ

1. سرخوش، مست.
2. به معنی سر و پا برهنه. مردم سر و پا برهنه و مجرد.

مثال

1. مست، سرخوش. در فرهنگ رشیدی گوید: مردم سر و پا برهنه و مجرد و بیت کاتبی را شاهد آورده و غلط است ، ملنگ همان طافح صفت مست است و بس (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
2. مست و ملنگ: مست طافح (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
3. سرخوش. بانشاط (فرهنگ لغات عامیانه جمال‌زاده)

زبان دیگر

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /مَل/اَنگ/

صفت

1. در زبان معیار باستان، احتمالا به معنی مردم چانه‌لغ، پرحرف، بیهوده‌گو.

   ملنگ ممکن است از دو کلمه خالص مَل - اَنگ درست شده باشد، و مَل نشانه ملت ولی در آن زمان تعدد آن به اندازه یک قبیله و اَنگ به مفهوم فَک، چانه یا همان مکانیزم صحبت است.

مترادف‌ها

• مفنگ
• مفنگی

منابع

• فرهنگ لغت معین