هزوارش
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پارسی باستان
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ اندیشهنگاشت دارد |
آوایش
[ویرایش]- /هُزوارِش/
اسم خاص
[ویرایش]هُزوارش
- یا اندیشهنگار زبان آرامی، حروف یا علاماتی بودند برای بیان یک کلمه خاص مانند خدا، شاه یا زمین به کار میرفتند. ایدئوگرام. اندیشهنگاشت.
هُزوارِشهای رایج
[ویرایش]برگردانها
[ویرایش]ترجمه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
منابع
[ویرایش]- کهن دیار. جلد اول، صفحه ۶۰
- ایران در زمان ساسانیان. صفحه ۱۱۲،