پایان
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /پای/آن/
اسم[ویرایش]
پایان
- نقطه یا لحظهای که در آن چیزی تمام میشود؛ پایان هر چیز. نهایت، انتها، خاتمه.
- پایان در زبان معیار باستان به دو بخش پای - آن قابل تجزیه است، و مفهوم کلی از اصطلاح فوق سهم مفت است.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین