پنج
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /پَنج/
اسم
[ویرایش]
پنج
- (ریاضی): عدد اصلی مساوی چهار باضافه یک، یا پنج و شش.
- پِنْجَ: در گویش گنابادی یعنی نوک انگشتان دست، پنجه دست.
- حواس پنجگانه یا حواس خمسه و جهات شش گانه.
––––
برگردانها
[ویرایش]| ترجمهها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین