کند

از ویکی‌واژه

(~.)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  1. کنت:
  2. کندن: در پهلوی کنتن kantan بوده است . ( ( فرود آمد از تخت ویله کنان زنان بر سر و گوشت ِ بازو کنان . ) ) ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 245. ) واژه ی " کندن " فارسی ، پس از سیر در زبان های غیر ایرانی با تغییر لهجه و معنی به شکل " خندق ، قنات، کانال " در آمده و دوباره به زبان فارسی بازگشته است و امروزه با همان شکل تغییر یافته در زبان فارسی کاربرد دارد.

پسوند[ویرایش]

  1. محل و موضع و قریه و شهر و آن به صورت پسوند در اسامی امکنة ماوراءالنهر دیده می‌شود: اوزکند.

صفت مفعولی[ویرایش]

  1. در ترکیبات به معنی «کنده» آید.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

و کوب (کَ دُ)

(اِم

صفت[ویرایش]

  1. اضطراب، تشویش، آشوب.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(کُ)

  1. مقابلِ تیز و تند.
  2. کودن و نادان.
  3. دلیر و پهلوان.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(کَ)

اسم[ویرایش]

  1. جراحت، ریش.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(~.)

  1. گریز.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(~.)

اسم[ویرایش]

  1. کنده و چوب ستبری که بر پای اسیران و مجرمان می‌بستند.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

کُنْدَ :(konda) در گویش گنابادی به معنی چوب هیزم میباشد.

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
unready
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=کند&oldid=860950»