χοαδηο

بلخی

اشکال دیگر

• χοδδηιο (xoddēio)
• χοδδηοο (xoddēoo)
• χοδδηο (xoddēo)
• χοηοι (xoēoi), χοηοο (xoēoo), χοηο (xoēo) (shortened)

ریشه شناسی

از ایرانی کهن *hwa-tāwan-, از نیا-ایرانی *hwa- (“خود”), از نیا-هندو-اروپایی *swé + *taw- (“توانمند بودن”), گرته برداشته از یونانی باستان αὐτοκράτωρ (autokrátōr).

آوایش

• آیپا: /xʷadeːw/

اسم

χοαδηο (xoadēo)

1. سرور

اصطلاحات وابسته

• χοηναγγο (xoēnaggo, “شاهنشاهی”)

وامگیریها

• → فارسی نو: خدیو‎ (xadêv)
  • → ارمنی: խեդիվ (xediv)
  • → ترکی عثمانی: خدیو‎ (ḫediv, ḫıdiv)
    • → عربی: خديو‎ (xidīw), خديوي‎ (xidīwī)
    • → فرانسوی: khédive
      • → انگلیسی: khedive
    • ترکی: hediv, hıdiv, hidiv
  • → هندوستانی:
    • اردو: خدیو‎ (khadev, khidev, khidīv)
• → سغدی: 𐫟𐫏𐫔𐫏𐫇‎

منابع

• Nicholas Sims-Williams (December 15, 1988), "Bactrian language", Encyclopædia Iranica
• زهره زرشناس (تابستان ۱۳۹۰)، «وام‌واژهٔ خدیو در شاهنامهٔ فردوسی» [The Loan- word Khadiv in Firdowsi’s Shahnameh]، زبان‌شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، دورهٔ ۲، شمارهٔ ۳، صص ۶۱–۶۷.