آخریت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آخَریت/

اسم مصدر

آخریت

1. (قدیمی): آخرین بودن، بازپسین.

   نه اولویت مرا ابتدایی است و نه آخریت مرا انتهایی. «نجم‌رازی»

مترادف‌ها

• آخر، آخری، آخرک، آخرین، آخری‌ها، آخریان

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن