آشفته
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آشُفته/
صفت مفعولی[ویرایش]
آشفته
- صفت از آشفتن؛ درهم ریخته، بی‌نظم. مضطرب، نگران.
- پریشان، شوریده. نابسامانی. پراکنده. خشمگین. به هیجان آمده.رنجیده.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
- آشفتن، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته بخت، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن