آلتون
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- ترکی/ مغولی
آوایش[ویرایش]
- /آل/تون/
اسم[ویرایش]
آلتون
- (قدیم): طلا، زر. نامی از نام‌های زنان و کنیزکان ترک. التون.
- آلتون ممکن است در زبان معیار باستان به دو قسمت آل - تون قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از آن ایل مؤنث ملوط بوده است، نیز خاتون.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس