آمودن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آمودَن/
مصدر فعل متعدی[ویرایش]
آمودن
- (قدیم): آراستن، زینت دادن. ساختن یا گرفتن چیزی یا مهیا کردن کسی یا چیزی برای انجام کاری در آینده؛ آماده کردن.
- سیستم عامل رایانه‌ام را برای توسعه نرم‌افزار آمودم.
- افزودن چیزی به یک شی یا مکان، بویژه به عنوان تزیین.
- میزشان را با چند شاخه گل رز آموده بودند.
- خودروی عروسی را با چند شاخه گل آمود.
- (برنامه‌نویسی): افزودن عملکردهایی به یه تابع یا متد.
- در پایتون برای آمودن یک تابع از نویسه‌ی استفاده می‌شود.
فعل[ویرایش]
- برآمودن؛ به نخ کشیدن گوهرها و مهره‌ها، تزئین کردن، آماده کردن.
| فعل‌ها | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | آمودن | ||||||
| بن ماضی | آمود | ||||||
| بن مضارع | آموی | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| گذشته | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | آمودم | آمودی | آمود | آمودیم | آمودید | آمودند | |
| استمراری | می‌آمودم | می‌آمودی | می‌آمود | می‌آمودیم | می‌آمودید | می‌آمودند | |
| کامل | آموده بودم | آموده بودی | آموده بود | آموده بودیم | آموده بودید | آموده بودند | |
| التزامی | آموده باشم | آموده باشی | آموده باشد | آموده باشیم | آموده باشید | آموده باشند | |
| مستمر | داشتم می‌آمودم | داشتی می‌آمودی | داشت می‌آمود | داشتیم می‌آمودیم | داشتید می‌آمودید | داشتند می‌آمودند | |
| حال | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | آمویم | آمویی | آموید | آموییم | آمویید | آمویند | |
| استمراری | می‌آمویم | می‌آمویی | می‌آموید | می‌آموییم | می‌آمویید | می‌آمویند | |
| کامل | آموده‌ام | آموده‌ای | آموده/آموده‌است | آموده‌ایم | آموده‌اید | آموده‌اند | |
| ملموس | دارم می‌آمویم | داری می‌آمویی | دارد می‌آموید | داریم می‌آموییم | دارید می‌آمویید | دارند می‌آمویند | |
| التزامی | بآمویم | بآمویی | بآموید | بآموییم | بآمویید | بآمویند | |
| آینده | - | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها |
| خواهم آمود | خواهی آمود | خواهد آمود | خواهیم آمود | خواهید آمود | خواهند آمود | ||
| دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
| امر | بآموی | بآمویید | |||||
| نهی | نآموی | نآمویید | |||||
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین