آچارجک
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آچار/جَک/
اسم مرکب[ویرایش]
آچارجک
- (فنی): ابزاری که به کمک آن جک‌های پیچی را بالا و پایین می‌برند.
مترادف‌ها[ویرایش]
- آچار، آچار‌آلن، آچار‌بکس، آچار‌پیچ‌گوشتی، آچار‌چرخ، آچار‌چهار‌سو، آچار‌درجه، آچار‌دو‌سر، آچاررینگی، آچار‌شش‌سو، آچار‌شش‌پر، آچار‌شلاقی، آچار‌فرانسه، آچار‌کلاغی، آچار‌شمع، آچار‌گلویی‌خاردار، آچار‌لوله‌گیر، آچار‌هواگیری، آچار‌تخت، آچار‌مغزی، آچارخور، آچاردن، آچاررینگی، آچار‌کشی، آچار‌گوساله، آچاریدن
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن