افرازیدن

فارسی

مصدر گذرا

• /اِفرازیدَن/

1. (مجموعه) قسمیدن یه مجموعه به زیرمجموعه‌های مجزا ازهم ناتهی بطوریکه اجتماعشان برابر مجموعه اصلی و اشتراکشان تهی باشد:

   مجموعه عددهای صحیح را می‌توان با استفاده از کلاس‌های هم‌ارزی افرازید.

• /اَفرازیدَن/

1. بلند کردن؛ افراشتن
2. زینت دادن.

فعل

افرازیدن

فعل‌ها
بن واژه			افرازیدن
بن ماضی			افرازید
بن مضارع			افراز
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	افرازیدم	افرازیدی	افرازید	افرازیدیم	افرازیدید	افرازیدند
	استمراری	می‌افرازیدم	می‌افرازیدی	می‌افرازید	می‌افرازیدیم	می‌افرازیدید	می‌افرازیدند
	کامل	افرازیده بودم	افرازیده بودی	افرازیده بود	افرازیده بودیم	افرازیده بودید	افرازیده بودند
	التزامی	افرازیده باشم	افرازیده باشی	افرازیده باشد	افرازیده باشیم	افرازیده باشید	افرازیده باشند
	مستمر	داشتم می‌افرازیدم	داشتی می‌افرازیدی	داشت می‌افرازید	داشتیم می‌افرازیدیم	داشتید می‌افرازیدید	داشتند می‌افرازیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	افرازم	افرازی	افرازد	افرازیم	افرازید	افرازند
	استمراری	می‌افرازم	می‌افرازی	می‌افرازد	می‌افرازیم	می‌افرازید	می‌افرازند
	کامل	افرازیده‌ام	افرازیده‌ای	افرازیده/افرازیده‌است	افرازیده‌ایم	افرازیده‌اید	افرازیده‌اند
	ملموس	دارم می‌افرازم	داری می‌افرازی	دارد می‌افرازد	داریم می‌افرازیم	دارید می‌افرازید	دارند می‌افرازند
	التزامی	بافرازم	بافرازی	بافرازد	بافرازیم	بافرازید	بافرازند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم افرازید	خواهی افرازید	خواهد افرازید	خواهیم افرازید	خواهید افرازید	خواهند افرازید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بافراز			بافرازید
	نهی		نافراز			نافرازید