حلیدن

فارسی

مصدر گذرا

• /حَلیدَنْ/ حل + ـیدن

1. جزءهای چیزی را در ساختاری نهادن.
2. (مهندسی نرم‌افزار) چگونگی کارکرد/رفتار یه سیستم را براساس رابطه بین جزءهایش بیانیدن؛ تحلیل کردن:

   برای اینکه یه سیستم نرم‌افزاری برای شرکت هه بنویسم، نخست منطق کسبکارش را حلیدم.

3. (ریاضی) پاسخ یه مسئله را براساس یه روش ریاضی بیانیدن:

   هرچند مسئله سختی بود، ولی توانستم بحلم اش.

فعل

حلیدن

فعل‌ها
بن واژه			حلیدن
بن ماضی			حلید
بن مضارع			حل
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	حلیدم	حلیدی	حلید	حلیدیم	حلیدید	حلیدند
	استمراری	می‌حلیدم	می‌حلیدی	می‌حلید	می‌حلیدیم	می‌حلیدید	می‌حلیدند
	کامل	حلیده بودم	حلیده بودی	حلیده بود	حلیده بودیم	حلیده بودید	حلیده بودند
	التزامی	حلیده باشم	حلیده باشی	حلیده باشد	حلیده باشیم	حلیده باشید	حلیده باشند
	مستمر	داشتم می‌حلیدم	داشتی می‌حلیدی	داشت می‌حلید	داشتیم می‌حلیدیم	داشتید می‌حلیدید	داشتند می‌حلیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	حلم	حلی	حلد	حلیم	حلید	حلند
	استمراری	می‌حلم	می‌حلی	می‌حلد	می‌حلیم	می‌حلید	می‌حلند
	کامل	حلیده‌ام	حلیده‌ای	حلیده/حلیده‌است	حلیده‌ایم	حلیده‌اید	حلیده‌اند
	ملموس	دارم می‌حلم	داری می‌حلی	دارد می‌حلد	داریم می‌حلیم	دارید می‌حلید	دارند می‌حلند
	التزامی	بحلم	بحلی	بحلد	بحلیم	بحلید	بحلند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم حلید	خواهی حلید	خواهد حلید	خواهیم حلید	خواهید حلید	خواهند حلید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بحل			بحلید
	نهی		نحل			نحلید

برگردان

مهندسی نرم‌افزار

• انگلیسی: analysis (en)