رنامیدن

فارسی

مصدر

• /رُنامیدنْ/ رُ- + نامیدن

1. فرایند نامیدن یکایک یه دسته شی برای تعییندن (تعیین کردن) هویت‌اشان:

   رونامیدن یه گله گوسفند برای نگهداریشان نیاز است.

فعل

رنامیدن

• /رُنامیدَنْ/

1. یه دسته شی را برای تعییندن هویت‌اشان نامیدن:

   همه پرندگانم را با سه نویسه رنامیدم.

فعل‌ها
بن واژه			رنامیدن
بن ماضی			رنامید
بن مضارع			رنام
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	رنامیدم	رنامیدی	رنامید	رنامیدیم	رنامیدید	رنامیدند
	استمراری	می‌رنامیدم	می‌رنامیدی	می‌رنامید	می‌رنامیدیم	می‌رنامیدید	می‌رنامیدند
	کامل	رنامیده بودم	رنامیده بودی	رنامیده بود	رنامیده بودیم	رنامیده بودید	رنامیده بودند
	التزامی	رنامیده باشم	رنامیده باشی	رنامیده باشد	رنامیده باشیم	رنامیده باشید	رنامیده باشند
	مستمر	داشتم می‌رنامیدم	داشتی می‌رنامیدی	داشت می‌رنامید	داشتیم می‌رنامیدیم	داشتید می‌رنامیدید	داشتند می‌رنامیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	رنامم	رنامی	رنامد	رنامیم	رنامید	رنامند
	استمراری	می‌رنامم	می‌رنامی	می‌رنامد	می‌رنامیم	می‌رنامید	می‌رنامند
	کامل	رنامیده‌ام	رنامیده‌ای	رنامیده/رنامیده‌است	رنامیده‌ایم	رنامیده‌اید	رنامیده‌اند
	ملموس	دارم می‌رنامم	داری می‌رنامی	دارد می‌رنامد	داریم می‌رنامیم	دارید می‌رنامید	دارند می‌رنامند
	التزامی	برنامم	برنامی	برنامد	برنامیم	برنامید	برنامند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم رنامید	خواهی رنامید	خواهد رنامید	خواهیم رنامید	خواهید رنامید	خواهند رنامید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		برنام			برنامید
	نهی		نرنام			نرنامید

برگردان

تعیین هویت با نامیدن

• انگلیسی: enumerate (en)، enumeration (en)