وریستن

فارسی

ریشه‌شناسی

وریس (مازندرانی برایست) + ـتن

مصدر گذرا

1. ایستیدن روی پا؛ کسی را روی پای خودش استوار کردن:

   چند روز پیش یه پیرزن کنارم خورد زمین؛ که زودی وریستم اش.

   هر زمین‌خورده‌ای را باید بوریسیم.

   یه ناجی هر زمین‌خورده‌ای را می‌وریسد.

صرف فعل

وریستن [وَریسْتَنْ]

فعل‌ها
بن واژه			وریستن
بن ماضی			وریست
بن مضارع			وریس
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	وریستم	وریستی	وریست	وریستیم	وریستید	وریستند
	استمراری	می‌وریستم	می‌وریستی	می‌وریست	می‌وریستیم	می‌وریستید	می‌وریستند
	کامل	وریسته بودم	وریسته بودی	وریسته بود	وریسته بودیم	وریسته بودید	وریسته بودند
	التزامی	وریسته باشم	وریسته باشی	وریسته باشد	وریسته باشیم	وریسته باشید	وریسته باشند
	مستمر	داشتم می‌وریستم	داشتی می‌وریستی	داشت می‌وریست	داشتیم می‌وریستیم	داشتید می‌وریستید	داشتند می‌وریستند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	وریسم	وریسی	وریسد	وریسیم	وریسید	وریسند
	استمراری	می‌وریسم	می‌وریسی	می‌وریسد	می‌وریسیم	می‌وریسید	می‌وریسند
	کامل	وریسته‌ام	وریسته‌ای	وریسته/وریسته‌است	وریسته‌ایم	وریسته‌اید	وریسته‌اند
	ملموس	دارم می‌وریسم	داری می‌وریسی	دارد می‌وریسد	داریم می‌وریسیم	دارید می‌وریسید	دارند می‌وریسند
	التزامی	بوریسم	بوریسی	بوریسد	بوریسیم	بوریسید	بوریسند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم وریست	خواهی وریست	خواهد وریست	خواهیم وریست	خواهید وریست	خواهند وریست
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بوریس			بوریسید
	نهی		نوریس			نوریسید